W październiku, w ramach Etapu 7 projektu o akronimie BioCoke4FAI, zakończyła się seria testów pilotowych wytopu żelazostopów manganowych z wykorzystaniem bio-koksu. Seria testowa odbywała się w piecu pilotowym w SINTEF w Trondheim. Bio-koks pełni funkcje reduktora w karbochemicznym procesie redukcji rudy manganowej. Mangan jest jednym z dodatków stopowych, które poprawiają kluczowe właściwości mechaniczne stali, wpływa pozytywnie na wytrzymałość na rozciąganie, urabialność, twardość i odporność na ścieranie. Reaguje również z siarką, zapobiegając pękaniu powierzchni stali. Seria testowa składała się z dwóch kampanii, podczas których testowano dwa rodzaje bio-koksu o zawartości komponentu odnawialnego pow. 20%, wytworzone w warunkach technologicznych systemu zasypowego i ubijanego. Dla każdego z bio-koksów przeprowadzono po 12 pojedynczych wytopów. Testy udowodniły przydatność bio-koksu wytworzonego w ramach projektu do celów produkcji żelazostopów manganowych. Bio-koks wykorzystany w testach został wytworzony w pilotowym piecu do koksowania, w ramach realizacji Etapu 6 projektu, którego liderem jest Koksownia Częstochowa Nowa. Idea wytwarzania bio-koksu opiera się na zastąpieniu części węgla pierwiastkowego pochodzenia kopalnego, którego źródłem jest węgiel koksowy, węglem pierwiastkowych pochodzącym ze źródeł odnawialnych ? biomasy. Biomasa, z uwagi na asymilację ditlenku węgla w trakcie procesu fotosyntezy, uznawana jest za surowiec zero-emisyjny, w związku z tym wprowadzenie węgla pochodzenia biomasowego powinno przyczynić się do obniżenia emisji CO2 z procesów wykorzystania koksu (bio-koksu). Praktyczna realizacja wspomnianej idei polega na produkcji bio-koksu w funkcjonujących bateriach koksowniczych z wykorzystaniem do tego celu mieszanki węglowej z odpowiednio spreparowanymi surowcami biomasowymi, biomasą surową lub termicznie przetworzoną (toryfikaty, węgiel drzewny, itp.).
